linda-afrika-avontuur.reismee.nl

WTF...wat een week!

Wat een week, wat een belevenissen, een tornado. Ik weet gewoonweg niet waar ik moet beginnen. Het was een week om nooit te vergeten. Zo intensief, turbulent, zwaar, mooi en leuk tegelijk. Ik zal proberen een indruk te geven van wat ik heb meegemaakt afgelopen week. Het is allemaal nog niet helemaal geland. Jullie zullen inmiddels vast al wel hebben begrepen dat ik de hoogste top heb gehaald. Al heel veel lieve en trotse berichtjes hebben me bereikt, ik werd er gewoon verlegen van haha. Onze hele groep bleef digitaal wat stil om alles een beetje te laten bezinken en ook omdat we, wat we als zo diverse, maar hechte groep hebben gekregen, nog even wilde laten doorsudderen. Tot de eersten vanmorgen weer zijns weg gingen, op safari of verder of naar huis. De bubbel is doorgeprikt en daarom ook zit ik achter m'n laptop. De foto's willen maar niet laden, ga ik me straks nog in verdiepen. Foto's spreken vaak voor zich daarom belangrijk! Ik was gebleven bij de briefing met de gidsen, veel praktische informatie, voorbereidingsweetjes en gedragsregels. Iedereen was opgewonden en een beetje zenuwachtig toen we maandagochtend in de bus stapten. De rit duurde 3 uur, overvol, heet en ontzettend leuk wat je onderweg aan schouwspel ziet gebeuren langs de kant van de weg, het leven in Tanzania. Nog even plassen, dat 'n gat in de grond het enige wat daarvoor nodig is, bleek al gauw. Aangekomen bij Rongai Forrest waar de Rongai route begon op 2020m. Uit het niets wordt er ineens een volledige lunch aan tafel en op stoelen tevoorschijn getoverd. Geniaal wat al deze mensen kunnen... met ons zijn er 58 mensen meegelopen naar boven: kok, assistent koks, de waterman/filteraar, de kampbeheerders, tafelheren, de toilet boys, hoofdgids, assistent gidsen en de dragers. Een gigantisch team om ons 17'en volledig geweldig te verzorgen en ontzorgen. we hoefden alleen maar te lopen, plassen, poepen, veel eten en veel drinken. Appeltje Eitje. Velen kregen een 'passende' naam van ons, naast hun 'eigen' naam... We werden al snel heel close, alles mocht er zijn, hoe gênant ook af en toe, hoe menselijk kan een mens zijn. Het was zoals het was. Met veel begrip en respect steunden we elkaar door de moeilijke momenten heen maar hadden ook heerlijke onderbroeken lol. De eersten stappen het tropisch oerwoud in langs de maisvelden naar 2700m). Warm, vochtig en stijgen! Ik vond het meteen al lastig de eerste twee dagen omdat flinke inspanningen in de hitte bij mij niet matchen. Ik kreeg al snel hoofdpijn. Niks hoogteziekte. Deze combi werkt niet voor mij. Eerste dag een kort dagje van 4 uur. Het is algemeen bekend dat ik niet snel loop maar dat probeer ik dan toch weer wel. Pole Pole... (=langzaam). Dus al snel zat ik aan de panadollekes en zakte bij mij een beetje de moed in m'n elegante stappers. Ik moest nog 5 dagen lopen en het zou alleen nog maar moeilijker worden... Maaaar geef jezelf een trap onder je donder en de 3e dag ging ik als een speer... vertrouwen kwam weer terug. Iedere ochtend krijgen we een medical check: saturatie/hartslag/longen luisteren/gesprekje, serious business. Genes ons opperhoofd kwam met een alternatiefloop plan: als we nou de afstand van dag 2 en 3 op 1 dag doen (9 uur wandelen door heide landschap en door steeds minder begroeiing naar 4330m) dan hebben we de mogelijkheid om de TOPpoging-dag in het licht te kunnen doen in plaats van 's nachts. Met als groot voordeel dat we van de mooie uitzichten konden genieten, konden zien waar we naartoe liepen en het zou minder koud zijn. Iedereen was vóór. dus zo geschiedde. We sliepen in kleine koepeltentjes met z'n tweeën op matjes. Als we aankwamen op de kampementen dan stonden onze tentjes al met onze bepakking (gedragen door de dragers) er in. We moesten dan meteen omkleden omdat anders onze bezwete lijven te snel zouden afkoelen. Er waren ook 2 chemische toiletjes in smalle hoge privé tentjes. Ja dat is even wennen, je behoeften doen met mensen nog geen meter van je vandaan. Het went snel. Je hebt geen keus. Het was op zich al luxe dat we dat konden doen en niet elke keer ergens de bosjes in hoefde te duiken, die er overigens al snel niet meer waren, die bosjes dus. Onderweg was het anders: alle mannen de andere kant op kijken, alle vrouwenbillen bloot op een rijtje, hilarisch schaamteloos grappig noodzakelijk! En dat gebeurde zeer regelmatig want de bijwerking van de Diamox (hoogteziekte pillen) was... je raadt het al: vaak plassen! De 4e dag liepen we 6 uur naar het zadel tussen de vulkaantoppen Mawenzi en Kibo in de regen, sneeuw en hagel, schuilend onder je capuchon en beschermd door je regenbroek. Best heftig. De laatste 1,5 u was killing, je zag Kibo camp (4730m) liggen maar kwam maar niet dichterbij, weinig zuurstof en 'vals' plat. Dat kostte behoorlijk wat energie. Over energie gesproken: er werd constant gehamerd door de gidsen dat we moesten eten, drinken, snacken, eten, drinken, snacken. We verbrandden bákken energie dus er moest veel worden getankt! Tot vervelends toe, propvol zitten, weinig eetlust door de hoogte maar moéten! Steeds een korte pauze onderweg: SWAT! Sugar/Salt/AlwaysClean/Toilet) en PolePole, rústig aan. De nachten werden al snel kouder. Ik heb nog nooit met zoveel kleren aan in een slaapzak gelegen, handschoenen, muts, capuchon, 3 paar sokken. Ik had alles over elkaar aan wat mee had. Inmiddels had ik een tentje voor me alleen omdat er iemand was afgehaakt en zijn tentje was vrijgekomen. Als groepsoudste kreeg ik de eer. Fijn! Meerdere mensen hebben de dag voor de summit day last van de hoogteziekte, hoofdpijn en misselijk, sommigen liepen af en toe met zuurstof en kregen panadol tabletten. Doorzetten. ThE day breekt aan: 's nachts nog behoorlijk opgeschrikt doordat onze tentjes ruw werden ontdaan van de gevallen sneeuw ter voorkoming van het instorten van de tentjes. De eettent was namelijk inmiddels al een keer ingestort, gezwicht onder het gewicht van de sneeuw. Maar goed ThE Day! We vertrokken om 6.30u en moesten 1100 m klimmen. Het eerste zwaarste stijlste stuk naar de kraterrand is het meest tijdrovend. Zigzaggend gaan we voetje voor voetje omhoog, vele pauzes, buiten adem, rustig aan, drinken, snacken, kili cocaïne (salt/Sugar), in een rijtje omhoog, 't sneeuwt, bemoedigende woorden, de gidsen en kilidragers houden het luchtig door veel te zingen. Niemand hoefde z'n eigen rugzak te dragen om de kans van slagen te verhogen. Bovenaan de krater aangekomen is het nog 1,5uur van 5680m maar 5895m te komen. Ik was al behoorlijk uitgeput en kreeg 5 min zuurstof, húp met de geit, verder! Er haakt iemand af. Er kwam een mooi helder weer moment, foto's! Prachtig gezicht, boven de wolken, op het dak van Afrika! Dat was het moment waar ik voor ging. Helaas wel erg kort van mogen genieten. Het trok weer dicht. Het laatste half uurtje tot Uhuru Peak heb ik met zuurstof gelopen. Ik had geen keus. Een gids duwde dat ding in mijn neus. Prima. We waren inmiddels opgesplitst in 3 groepen i.v.m. het tempoverschil. Aangekomen bij de absolute top. Gehaald! Foto's en gauw weer terug maar het zou al gauw donker worden. De terugweg was voor velen een ware hel. Ook voor mij. Het steile stuk naar beneden, er kwam geen einde aan. Het werd donker, lampje op, spieren knal kapot, geen pauzes meer, doooor, af en toe tussen 2 gidsen in naar beneden glijden/stappen. Echt zoveel respect voor die gasten. Mijn benen trilden, waren pap. Maarliefst 15 uur over gedaan. Maar gehaald! Direct mijn tent in, eten lukte niet meer, iemand heeft mijn schoenen uit gedaan en ben in mijn slaapzak gekropen. Geslaagd. Klaar. Trots. En nooit meer! Hahaha. De volgende dag was 'maar' 4 uur naar benee over de keien. Mijn lijf was leeg, op en voelde als beginnende griep. De laatste daal-dag heb ik kado gekregen, met de jeep mocht ik het allerlaatste stuk meerijden. Moe maar voldaan. Het was een geweldig avontuur. Een super leuke afscheidsceremonie volgde met alle mensen die met ons mee naar boven zijn geweest. Zingen, dansen, fooien geven en met de bus naar de lodge en loten wie het eerste mocht douchen!! Mijn haren zijn nog nooit zo vet geweest haha. Gisteren zijn we naar 2 projecten geweest die het geld van de vorige Kilimanjaro Charity Climb hebben mogen ontvangen. We werden rondgeleid om te laten zien wat ze hadden gedaan ermee. De kinderen waren erbij en blij. Het was erg indrukwekkend en duidelijk wat de verbeteringen verwezenlijkt zijn. Uniformpjes voor de kinderen, toiletjes gemaakt, lesmateriaal aangeschaft voor autistische kinderen, rolstoeltjes, fysiotherapie ondersteunende middelen enz enz. Teveel om op te noemen. Prachtig. Dankbaar. Vandaag een chill dagje, eindelijk even niks moeten, beetje aanklungelen, kleren wassen, inpakken en straks, vannacht om 3 u richting airport voor mijn vlucht via Nairobi naar Lilongwe, Malawi. Het volgende avontuur! Dikke zoen en liefs en dank voor alle lieve leuke woorden via FB en App en Messengeren zo. Echt leuk om te lezen! xxxx

Reacties

Reacties

Liesbeth

Jeetje Lin, wat heftig! Maar dat was natuurlijk te verwachten . . . Super cool dat je het gered hebt. Een ware overwinning, op jezelf, op de natuur. Respect!! En nu nog verder genieten, maar dan in een wat rustiger en relaxter situatie ? Liefs

Marie jose

Wat een super indrukwekkend mooi verhaal! Krijg de rillingen als ik het lees! Wat mag je super trots zijn op jezelf! Wat een mooooie herinnering for live!!!!!!

Lidewij

Je ben een topper! ??

Kathinka

Nondeju Lin, wat een ervaring!!! Ik lees het met een traantje . Ben onwijs trots op je .RESPECT!!!
Goede reis vannacht . Op naar het volgende avontuur ?

Natascha

Super dat je op de top geweest bent. Dat is de beloning voor al dat trainen en gezond eten. Nu heerlijk genieten van deel 2 van je avontuur. ?

Ilonka

W A T O N T Z E T T E N D G O E D! Mijn hemel, wat een tocht, wat een doorzettingsvermogen, wat een krachtig mens! Dikke knuffel.

Jeannet

Linda, wat een fantastische prestatie. Kippenvel als ik je belevenissen lees. Een paar foto's van de sneeuw heb ik al op fb voorbij zien komen en dat gelijk.... eeeeekkkkk... niet iets voor mij, maar wel onwijs gaaf om mee te maken. Heel veel plezier en succes bij je volgende project. Ook dat kan wel eens heftige momenten hebben.

Wim

Hoi Linda,
We kennen elkaar niet, maar het artikel in de krant sprak ons heel erg aan.
Wij(mijn vrouw en ik) hebben begin februari 2018 de Kili beklommen voor WarChild.
Als we je verhalen lezen dan zijn we weer even terug op de berg. Geweldige ervaring!!!
Geniet van deze schitterende uitdaging!

Lisette

Wat een super, goede en spannende tocht Linda! Chapeau voor jou en je doorzettingsvermogen! Hoop dat je nog heel veel mooie dingen gaat zien en meemaken xx

G2

LieveLinda. ?You dit it!? Ontroerend om te lezen hoe het je vergaan is. JOEPIE, DE TOP GEHAALD! Wat ben jij een kanjer zeg. We zijn beretrots op jou (en iets minder op alle anderen). Liefs en geniet van je status HELD! Liefs???G2

Elise

Lieve dappere dodo ?
Zo trots op jou. Wat een doorzettingsvermogen en overwinning op jezelf. ???

Vivian

Hier is naar één woord voor: FANTASTISCH!!!!! DIKKE KUS Vivian

Sjo

Goed gedaan, Linda! Je kunt idd trots zijn, en de mensen om je heen, local en Nederlands, natuurlijk ook.

Mirjam van Ravesteijn

Ik vind het echt bewonderenswaardig; dit is afzien en jezelf overstijgen in het kwadraat! Stoer wijffie met een groot hart.

Corina

Wat een prestatie! Super knap van je, diepe buiging! X Corina

Broer

Goed gedaan zussie???

Yconne

Jeetje wat een avontuur zeg. Je kunt super trots op jezelf zijn. Nog een hele fijne tijd verder

Ger

Hoezo dit! did ???

Ilse and Jacques

Wow what a great story, it’s a adventure of a lifetime, it was really exciting reading your story ?❤️

Kathy

Superknap van je!! Hier kun je trots op zijn!!

Toke

Ha toppertje , you did iT !!!!!!!! KANJER ???

Beppie

Ademloos je verslag gelezen! Wat ben jij een kanjer! RESPECT, RESPECT. ???

Bijke

Echt super knap lin! Geen woorden voor! ?????

Nicole

Jeetje Linda, wat een prachtige ervaring! Echt heel knap van je. Chapeau! Nu lekker genieten van het volgende deel van je reis. Lfs

Mans

Super Linda! Een topprestatie! Geniet nog in Malawi.

Renee

Wat een fantastisch, heftig, uniek en onvergetelijk avontuur. En wat knap dat je het hebt gehaald! Doorzetter! Je mag met recht trots zijn op jezelf. Geniet van Malawi. ??

Joost

Het lijkt op een of andere manier onwerkelijk, maar het is toch echt waar. You did it! Petje af...

Jan Lokhoff

Diep respect! Je bent een absolute topper. Jan L.

Annemiek

Wat een geweldig avontuur! Enorm trots op je en wat heb jij je eigen grenzen verlegd. Super stoer! Nu vooral nagenieten en op naar je volgende avontuur! ??

Greet

Linda Linda wat Jan jij schrijven en wat een belevenis de meeste dromen ervan ik wil al bijna mijn leven lang kinderen helpen in arme gebieden landen en jij flikt het stoer wijf. Nog heel veel gelukkig en plezier daar maar denk ook een beetje aan jezelf want dan red je het , Gr Greet x

Angele

Met dikke klotsogen heb ik je verslag gelezen. Wat ben je een ontzettende kanjer en wat heb ik veel respect voor. En ik ontdek een nieuw talent van je ... wat kun je dit mooi beschrijven het was alsof ik meeliep. Lieverd nu lekker nagenieten. Kijk uit naar je volgende verhaal. Love you❤️?

Tineke en Frans

GAAF
En dat onder deze weersomstandigheden.Weer een ervaring rijker, die je niet snel zult vergeten.

Birgitte

Wauw!!!!!! Wat een held ben je en wat heb je dat mooi beschreven! Ik liep al lezende letterlijk met je mee. Nu weer naar een nieuwe belevenis, geniet ervan en wees vooral heel erg trots op jezelf xxx

Pauline / London

Well done, it must have been very rewarding to achieve and help so many people at the same time as fulfilling your goal - congratulations. Love Pauline

Ingeborg

??????

Jacqueline Pijnenburg

He jij daar! ... ben net 'ingestapt' ... geweldig om je verhaal te lezen en ben apetrots op je. De foto's zijn erg mooi en kan me volledig voorstellen jou je je daar boven de wolken gevoeld hebt als ook -middels je omschrijving- aangevoeld hoe het moet zijn om de terugweg op te pakken. Geniet meid, pak de momenten nu het kan. Ik wens je nog heel veel plezier, liefs en voor de wat mindere momenten; sterkte. Anderzins besef ik ook dat als je daar bent en al die lachende koppies met een reeks witte tandjes en stralende oogjes ziet, je je eigen ellende heel snel vergeten bent! Ik denk aan je, dikke kusssssss!

Lianne en Jeroen Simons

Linda, Keigaaf en superknap dat je het gehaald hebt. Wat een avontuur en wat een doorzettingsvermogen!! Geniet nu van de indrukken, van de kinderen en dus van het nieuwe avontuur!!
Veel plezier nog!!

Rachelle (Fit For Free medewerkster)

Wat een super bericht om te lezen Linda. Heel erg knap! Gefeliciteerd ?

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Doingoood